Przedstawiam wam kalendarium historyczne Japonii, które wygrzebałam gdzieś w starych notatkach:
10 tys. lat p.n.e. Kultura Jomon (sznur) – pierwsze wytwory sztuki ceramicznej.
3,5-2 tys. lat p.n.e. – Ludność zamieszkująca wyspy przemieszcza się znad morza w głąb lądu.
300 p.n.e. – Początek okresu Yayoi przypada na czas migracji mieszkańców Korei, którzy wprowadzają uprawę ryżu.
300 n.e. – Początek okresu Kofun – szybki rozwój instytucji politycznych i społecznych. Inauguracja rządów klanu Yamato.
500-600 – Z Korei do Japonii dociera buddyzm.
Czas szogunów
710 – Ustanowienie nowej stolicy w mieście Nara.
794 – Przeniesienie stolicy do Kioto. Rozwój środowiska dworskiego; zaniedbanie okręgów wiejskich.
1180-1185 – Posiadacze ziemscy tworzą własne armie w reakcji na brak zainteresowania problemami prowincji ze strony cesarskiego dworu. Konflikt pomiędzy możnowładcami wyznacza koniec epoki Heian
1185 – Yoritomo Minamoto wychodzi zwycięsko z walk toczonych z posiadaczami ziemskich, przyjmuje tytuł szoguna i zakłada siedzibę w Kamakurze. Osłabiony dwór cesarski pozostaje w Kioto.
1274 – Nieudana inwazja Mongołów z Chin na wyspę Kiusiu.
1333 – Początek epoki Muromachi. Szogun Takauji Ashiaga na powrót ustanawia stolice w Kioto.
1467 – Zerwanie układów między szogunem a lokalnymi władcami prowadzi do wybuchu wojny domowej (Onin). Upadek rodu Ashikaga; wzrost znaczenia dla panów feudalnych.
1573 – Nobunaga Oda opanowuje Kioto i poszczegółne prowincje, rozpoczynając proces jednoczenia wysp.
1582 – Miejsce Ody zajmuję Hideyoshi Toyotomi, kontynujący politykę zjednoczeniową poprzednika.
1590 – Toyotomi przejmuje kontrolę nad całą Japonią.
1597 – Próba inwazji na Koreę.
1600 – leyasu Tokugawa przejmuje władzą po zwycięstwie nad zbuntowanymi możnowładcami w bitwie pod Sekigaharą. Początek okresu Edo, zwanego również Tokugawa.
1603 – Tokugawa przenosi stolicę do Edo (dzisiejsze Tokyo), które wkrótce staje się największym miastem na świecie. Początek 250-letniej izolacji Japonii (sakoku).
1853 – Komandor amerykańskiej marynarki wojennej Mathew Perry przybywa na czele floty USA, zmuszając Japonię do nawiązania układów dyplomatycznych i handlowych z jego krajem. Osłabienie władzy szogunatu
Powrót władzy cesarskiej
1868 – Restauracja Meji. Szogun Yoshinobu Tokugawa ustępuje, a kontrolę nad państwem przejmuje cesarz Meji. Edo zostaje przemianowane na Tokio (Wschodnia Stolica).
1872 Na mocy cesarskiego dekretu zostaje zniesiona klasa samurajów.
1889 Ogłoszenie nowej konstytucji.
1895 Japonia wygrywa wojnę z Chinami.
1904-1906 Japonia zwycięża w wojnie z Rosją (po raz pierwszy w historii kraj azjatycki pokonuje europejskie mocarstwo).
1910 – Japonia anektuje Koreę
1912 – Umiera cesarz Meji. Na tron wstępuje nowy – Taisho, od którego bierze nazwę kolejny okres.
1918 – Japonię wstrząsa kryzys ekonomiczny. Trwają ,,bunty ryżowe”
1923 – Wielkie trzęsienie ziemi niszczy niemal całe Tokio, zabijając dziesiątki tysięcy ludzi.
1926 – Umiera cesarz Taisho. Wraz z objęciem tronu przez Hirohito rozpoczyna się okres Showa.
1931 – Japonia rozpoczyna okupację Mandżurii i wynosi na tron marionetkowego państwa Mandżukuo ostatniego cesarza Chin – Pu Yi. Kraj Kwitnącej Wiśni opuszcza Ligą Narodów.
1936 – Nieudany zamach stanu. Lata 30 XX w. obfitują w liczne, krwawo tłumione rewolty wojskowe.
1937 – Japońskie wojska rozpoczynają brutalny atak na Chiny. w ciągu sześciu tygodni ginie w Nankinie 150 – 300 tys. cywili.
1941 – Japonia atakuje różne cele na Pacyfiku oraz w Azji. Po roku okuouje większość Azji Wschodniej i wyspy zachodniej części Oceanu Spokojnego.
1945 – Amerykańskie bombardowania niszczą wiele japońskich miast i okręgów przemysłowych. W sierpniu zostają zrzucone bomby atomowe na Hiroszimę i Nagasaki; tydzień później Japonia ogłasza kapitulację.
1946 – Pod nadzorem sił okupacyjnych aliantów powstaje nowa konstytucja, głosząca suwerenność japońskiego narodu, a nie (jak dotychczas) niezawisłość cesarza.
1951 – W San Francisco zostaje podpisany traktat pokojowy, regulujący wszelkie kwestie związane z wojną. Japonia odzyskuje pełną suwerenność, wciąż jednak nie sprawuje kontroli nad Okinawą i kilkoma mniejszymi wyspami. Produkcja w przemyśle osiąga poziom sprzed wojny.
1964 – Letnie igrzyska olimpijskie w Tokio
1972 – Stany Zjednoczone zwracają Japonii Okinawę.
1980-1989 Japonia staje się drugą potęgą ekonomiczną na świat, Banki, wykorzystują zawyżoną wartość ziemi, udzielają przystępnych pożyczek zarówno dużym korporacją, jak i małym spółkom.
1989 – Wraz ze śmiercią Hirohito rozpoczyna się okres Heisei. Na tronie zasiada syn poprzedniego cesarza – Akihito.
Koniec marzeń
1989 – Załamanie wzrostu gospodarczego, opartego na zawyżonych wartościach ziemi i przeciążaniu kredytowym banków.
1991 – Międzynarodowa opinia publiczna krytykuje Japonię za brak przejawów zainteresowania wojną w Zatoce Perskiej, mimo całkowitej zależności kraju od importu ropy naftowej z tego regionu.
1992 – Początek najgorszej recesji od czasów zakończenia II wojny światowej.
1993 – Po serii ujawnionych skandali część członków Partii Liberalno-Demokratycznej zostaje zastąpiona w parlamencie przez niezależnych polityków. koalicja rządowa rozpada się po siedmiu miesiącach, a jej miejsce zajmuje rząd socjalistów.
1995 – Trzęsienie ziemi w Kobe zabija ponad 6 tys. osób., 300tys. pozostaje bez dachu nad głową. Bezpieczeństwo społeczeństwa zostaje zachwiane, gdy Aum Shinrikyo (Sekta Najwyższej Prawdy) wpuszcza do tokijskiego metra gaz paraliżujący (ginie 12 osób).
1996 – Powrót do władzy Partii Liberalno-Demokratycznej.
1998 – Zimowe igrzyska olimpijskie w Nagano. Opinia międzynarodowa wywiera presję na Japonię, by udzieliła pomocy innym krajom w powstrzymaniu recesji.
200 – Rząd przeznacza ogromne fundusze na organizacje szczytu G8, odbywającego się na Okinawie i Kiusiu. Jednocześnie wyraźnie wzrasta liczba spółek ogłaszających upadłość.
2001 – W kwietniu stanowisko premiera obejmuje Junichiro Koizumi z Partii Liberalno-Demokratycznej. Księżniczka Masako, żona następcy tronu Naruhito, rodzi córkę.
2003 – Najwyższy wskaźnik bezrobocia w powojennej Japonii. Gospodarka jest nadal pogrążona w recesji, bez większych szans na poprawę sytuacji. Japończycy zaczynają się zastanawiać nad zmianą konstytucji, by na tronie cesarskim w przyszłości mogła zasiąść kobieta.